tibb

به نام خدا

در طب ایرانی خوراکیهایی که نقش غذایی داشته اند به 3 دسته تقسیم می شدند: 

غذای مطلق، غذای دوایی و دوای غذایی. 

غذای مطلق غذایی است که تقریبا تمام آن جذب شده و قابلیت تبدیل به بافتها و ذخایر غذایی را داشته باشد و تغییری در مزاج ایجاد نکند. 

غذای دوایی و دوای غذایی خوراکیهایی هستند که گرچه قسمتی از آنها به عنوان غذا جذب شده و ماده اولیه بافتها و ذخایر غذایی قرار می گیرد ولی بخشی از آنها جذب نشده یا در صورت جذب شدن قابلیت تبدیل ندارد و در بدن ایجاد تغییرات مزاجی می کند و می تواند بدن را از حالت تعادل خارج کند. 

اکثر میوه ها و خوراکیهای گیاهی یا از دسته غذاهای دوایی هستند یا از دسته دوای غذایی. و مداومت در خوردن این خوراکیها منجر به تغییرات مزاجی و خروج از حالت اعتدال می گردد.

خرما از میوه هایی است که به غذای مطلق نزدیک است و می توان بر خوردن آن مداومت کرد منتها با همان شرطی که 

ساکنان شهرهایی که خوردن خرما جزئی از عادت روزانه مردم است؛ یعنی همان شهرهای خرماخیز .

مقاله انتخابی 

نویسنده مقاله : محمد علی زارعیان